‌‌#روزنوشت۹۸ – دهم خرداد

با محیا رفتیم افتتاحیه فیلم سینمایی ما همه با هم هستیم، جدیدترین ساخته کمال تبریزی. کجا؟ رویال هالِ اسپیناس پالاس! جایی که برای یه قلوپ آب، باید چند برابر پول بدی، جایی که سیب‌زمینی سرخ کرده سایز کوچیک پنجاه هزار تومان و آب طالبی سی هزار تومان قیمت‌گذاری شده! در مورد هزینه‌هاش چیزی نمی‌خوام بگم!

در مورد مردم (خاصه خانم‌ها و خاصه‌ نوجوون‌ها) که چرا وقتی می‌خوان برن اسپیناس پالاس، ویژه آرایش می‌کنن و مثل عروسی لباس می‌پوشن هم چیزی نمی‌خوام بگم!

در مورد کسانی که به شکل وحشیانه محمدرضا گار رو دوست داشتند و می‌پرستیدنش هم چیزی نگم بهتره!

خواستم فقط بگم فیلم ما همه با هم هستیم، برای خنده که اصلاً مناسب نیست؛ روی وجه طنزِ فیلم حساب نکنید. از نظر ی هم در نگاه اول، به هیچ وجه به اندازه کارهای قبلی کمال تبریزی، قدرتمند نیست و هیجان‌زده‌تون نمی‌کنه. از نظر بازی‌ها و فیلمنامه و فیلمبرداری و اینها هم که چیزی نگم. اونقدر مسخره هست که نشه در موردشون حرف زد.

اما فیلم مهمی‌ه. (مثل سریال هیولا که شاید بهش نخندیم، شاید خیلی لذت نبریم ازش اما اثر مهمی‌ه). اینکه اسم فیلم رو بذاری ما همه با هم هستیم»، اینکه یک جمعی رو نشون بدی که می‌خوان خودکشی کنن دنبال یه نفرن که اینها رو به سقوط بکشونه، اینکه بخوای کدگذاری کنی که این جامعه ماست که در حال سقوط‌ه، فی‌نفسه اتفاق مهمی‌ه. اما به قول فراستی، توی فیلم درنیومده.

پی‌نوشت: به جای خریدن پنجاه تا دونه خلال سیب زمینیِ سرخ شده، دونه‌ای هزار تومن، از بوفه بخش رویال هالِ اسپیناس پالاس؛ مثل ما برید اژدر زاپاتا، حدود نیم کیلو سیب زمینی باکیفیت رو به همراه یه عالمه سس، ژامبون، قارچ و پنیر بخرید شونزده هزار تومن!